فرمول های مورد نیاز برای محاسبه بهای تمام شده

محاسبه بهای تمام‌شده یکی از ارکان اصلی حسابداری صنعتی و مدیریت هزینه‌هاست که تأثیر مستقیم بر قیمت‌گذاری، سودآوری و تصمیم‌گیری‌های مالی کسب‌وکار دارد. برای تعیین دقیق بهای تمام‌شده محصولات یا خدمات، آشنایی با فرمول‌های مرتبط با مواد مستقیم، دستمزد مستقیم، سربار کارخانه و هزینه‌های غیرمستقیم ضروری است. در این مطلب، مهم‌ترین فرمول‌هایی که حسابداران برای محاسبه بهای تمام‌شده به آن نیاز دارند را به زبان ساده معرفی می‌کنیم تا با استفاده از آن‌ها بتوانید کنترل بهتری بر هزینه‌ها داشته باشید و گزارش‌های مالی دقیق‌تری تهیه کنید. این مباحث در کلاس حسابداری بهای تمام شده دکتر حساب بصورت کامل و مشروح بیان شده است.

خرید خالص = خرید طی دوره + اضافات خرید – (برگشت از خرید + تخفیفات درصدی خرید + کسورات خرید)

موجودی کالای آماده برای فروش = موجودی کالای اول دوره + خرید خالص

بهای تمام شده کالای فروش رفته = موجودی کالای آماده برای فروش – موجودی کالای پایان دوره

موجودی کالای پایان دوره = موجودی کالای تعدادی در انبارها که قابل شمارش باشد * بهای هر کالا

برای تعیین قیمت ریالی هر کالا، 5 روش هست  که عموما  از روش فایفو  استفاده می شود .

فایفو : به معنی اولین وارده ار اولین صادره می باشد. یعنی هر کالای که زود تر وارد انبار شود اول از انبار خارج می شود و موجودی پایان دوره شامل کالاهای که دیرتر خریداری می شوند.

لایفو : آخرین وارده ، اولین صادره می باشد. یعنی هر کالایی که دیرتر وارد انبار می شود زود تر از انبار خارج می شود و موجودی کالای پایان دوره شامل کالاهایی ست که اول خریداری شده اند. این روش در ایران کاربردی نیست.

میانگین : در این روش قیمت کالا بر اساس مجموع خرید ها و موجودی اول دوره تقسیم بر تعداد می باشد و فرقی نمی کند که کالایی که در انبار می باشد از چه زمانی است چون با هر خرید بهای کالا تغییر می کند .

آخرین خرید : در این روش بهای کالا از طریق قیمت آخرین خرید * تعداد کالا تعیین می شود . در این روش میزان بهای تمام شده کالا افزایش می یابد و باعث کاهش سود می شود .

استاندارد : در این روش  یک قیمت استاندارد برای کالا تعیین میشود. در این روش سیستم برای محاسبه موجودی پایان دوره به قیمت خرید نیازی نیست و  سیستم فقط مبلغ استاندارد را در تعداد کالا ضرب می کند .